dewajtis

dewajtis

Dewajtis - Rodziewiczowna Maria

Niezapomniana historia rodzinna i milosna, porownywana z „Nad Niemnem”. Ogromna popularnosc ksiazka zawdziecza postaci Marka Czertwana, w ktorym kochaly sie nasze babki i prababki. Czertwan jest jak romantyczny bohater: chmurny, samotny, twardy jak skala, ktora skruszyc moze tylko wielka milosc... Gospodarujacy „na cudzym” Marek, gdy pojawia sie wlascicielka majatku, zamierza odejsc, ale Jadwiga Orwidowna jest mloda, ladna i nieoczekiwanie staje sie jego sprzymierzencem w walce o uratowanie prastarego debu Dewajtis, symbolu wiecznego trwania...   »»» ... »»»

Dewajtis - Rodziewiczowna Maria
W zaproponowanym tu ujeciu Rodziewiczowna czesto dzis postrzegana, zwlaszcza przez mlodsze pokolenia czytelnikow, jako malo interesujaca pisarka „z myszka” jawi sie jako autorka nietuzinkowa, mogaca budzic zywe emocje, prowokujaca do polemik i dyskusji, wciaz godna czytania i komentowania.

rozm

rozm

Opowiastki rozmaite listy wiesniakow - Elian Klaudiusz

To zbior krotkich historyjek, niepowiazanych ze soba tematycznie, poswieconych obyczajom, czynom i powiedzeniom mitycznych i historycznych postaci: obywateli greckich poleis, przedstawicieli najodleglejszych barbarzynskich ludow, a takze poszczegolnych jednostek: wybitnych politykow, artystow, myslicieli, czasem zwyklych smiertelnikow, zaczerpnietych z bogatej literatury wczesniejszej (dzis w wiekszosci zaginionej). Zasada kompozycyjna Elianowego dziela jest roznorodnosc. Autor stara sie zestawiac obok siebie zaskakujace odmiennoscia tematy: po opisie zdumiewajacych dokonan rzezbiarzy miniaturzystow nastepuje krotka opowiastka o obyczajach dawnych kobiet, po niej mamy temat upadku miast Sybaris czy Kolofon z powodu luksusowego trybu zycia mieszkancow, po czym nastepuje relacja z chwalebnego postepku Ismeniasza podczas poslowania do krola Persow. Mimo dumy z rzymskiego pochodzenia Elian skupia sie przede wszystkim na swiecie greckim. Ateny okresu klasycznego zajmuja w jego dziele miejsce poczesne. Jakkolwiek autor Opowiastek nalezy niewatpliwie do chwalcow minionych czasow, potrafi czasem zdobyc sie i na uwage krytyczna, pietnujac np. polityczna lekkomyslnosc Atenczykow, ich sklonnosc do zmian i uleganie demagogom. Narracje przerywaja komentarze odautorskie Eliana chcacego nie tylko zdumiewac, zaskakiwac i bawic, ale piszacego z wyrazna tendencja moralizatorska. Jak na uznanego przedstawiciela drugiej sofistyki przystalo, Elian pisze w dialekcie attyckim.   »»» ... »»»